 |
     April 2012 Zondag 01/4 Le Marin, Martinique
Efficiëntie, teamwork, humor en een goede moraal kenmerken de sfeer aan boord. Goed zo. We hebben bijna een 5de crewmember mee: de Golden Retriever Nestor die ons de hele avond volgt, aan onze voeten ligt terwijl we in een leuk restaurant de typische Creoolse keuken proeven en netjes voor de boot op het ponton gaat liggen voor de nacht. De volgende ochtend is zijn drinkbakje leeg. Hij is gelukkig verdwenen. Dinsdag 03/4 Le Marin, Martinique
Met dit team mag ik me richting Dominica begeven.
Maar eerst doen we nog enkele hoogtepunten van Martinique aan.
In Grande Anse d` Arlet ankeren we veel te ondiep en bij een stuk droogvalling. Dat staat me niet erg aan. Ik neem een duikje en zie erg weinig ruimte onder de kiel. We bespreken de toestand en zoeken even op of hier eigenlijk getij is en vooral hoeveel en wanneer hebben we welke waterstand? Na wat rekenen en denken ben ik al wat geruster: we zakken hooguit nog 5 cm ondanks het bijna volle maan is en dus springtij moet zijn. Het is intussen al laat en donker geworden, we gaan niet meer aan de wal maar kruipen moe maar tevreden in onze kooi. Ieder heeft haar plekje uitgekozen doch, er kan ten alle tijde nog veranderd worden van bedstee. Donderdag 05/4 Les Trois Ilets, Martinique
We krijgen Dinghy-fever doordat we een poging ondernemen om met zijn 4-en samen in arme Honey, de robuuste doch, eerder kleine bijboot te stappen. Ze kreunt onder ons gewicht, we maken water en ik lees op het plakkaatje: max. 250 kg.!! Rap rap terug naar de boot voor we zinken! Vanaf nu zullen we het systeem water-taxi toepassen als we naar de kant willen en Honey te vriend willen blijven. Het wordt intussen weer donker, ik ga snel Hannelore en Sylvie nog oppikken, doch de outboard motor valt nu stil! Bij het over en weer varen in 2 shiften, ben ik erin geslaagd de motor te laten verzuipen door deze te laten draaien bij een te lange shift-wissel. Paddelend bereik ik uitgeteld en met pijnlijke elleboog de kant. Ik hoor de stem van Hannelore van uit de donkere mangrove waaruit 2 oogjes op flitsen: `50 m naar links, Sigrid en laat je leiden door onze zaklamp`. Oef.
Het begint nu eindelijk allemaal wel wat avontuurlijk en wilder te worden….Lucky Bitch is weer in haar element. We bezoeken die Witte donderdag ook nog een `mooi` kerkhof. Nathalie dient echter aan de ingang, een beetje verstopt achter een hoek, op ons te wachten: ze is in de drukte en verwarring van het nieuwe Honey-water-taxi-shift-systeem haar short vergeten en bezoekt het dorpje Les Trois Ilets dus in bikini. We hebben echt nog wat dinghy-training van doen.
Vrijdag 06/4 St Pierre, Martinique Op deze verder rustige en Goede vrijdag ondernemen we in het heel gezellige dorpje St- Pierre een zoektocht naar brood. Blijkt dat dit niet evident is op deze feestdag. In de supermarkt, waar we rond de middag rondslenteren, kruip ik haast in de diepvries. We zijn lamgeslagen door de hitte. Zonder brood maar met ijskoude blikjes drank die ik constant over mijn voorhoofd en in mijn nek rol, slenteren we haast moedeloos verder. Tot we bij de redding, het aards paradijs als het ware, belanden: de Delifrance. Een aangename airco lucht van 22 graden en een stijlvol decor doet ons weer glimlachen. We zetten ons in het salon van deze mooie bakkerij en vinden het helemaal niet erg dat er nog zo veel wachtende voor ons zijn. We wanen ons hier echt wel in Parijs en vervolgens een beetje in Italië. We dienen nu wel iets te gaan bestellen - we krijgen wel niet meteen de garantie dat er voldoende brood is voor alle wachtenden. Ik kies voor 4 verschillende Italiaanse panini`s en bestel meteen 6 Franse stokbroden. Het kan allemaal wel even duren want de halve apenplaneet staat hier voor onze neus ook te wachten op hun bestelde broden. Geen erg, we vinden het niet zo erg om te wachten, hier toch niet. Om 1 of andere reden die ik nu bij dit neerpennen niet meer kan bedenken, verlaten Sylvie en ik de Delifrance terwijl Nathalie in de aangename koelte en mooie zeteltjes op onze bestelling blijft wachten.
Wij gaan de hitte nog wat opzoeken en doorslenteren het dorp. Op zoek naar wat? Ha ja, blijkt dat ik met een straatjutter op stap ben, nu begrijp ik het. Sylvie dient toch even bij gestuurd te worden. Op een gegeven moment staat ze gewoon achter een Creoolse madame, in haar keuken terwijl deze in haar potten staat te roeren.. `Tja, eh, we hoorden deze fantastische muziek en de poort stond open en dit leek wel een coole bar…`.Gelukkig kon de schone madame er mee lachen en wees ons de weg naar de zoveelste bakker die gesloten was. Terug bij Delifrance, kopen we nog wat gebakjes en genieten ten volste van deze goede Vrijdag. Iedereen doet die dag wat haar eigen ding. De sfeer is optimaal.
St Pierre is op zich sfeervol. `s Morgens, Paaszaterdag, mis ik de ochtendprocessie echter door mijn lang uitslapen. Alsof we nog niet genoeg sfeer opgesnoven hebben, maken we nog een bezoek aan de ruïnes van de vulkaanuitbarsting van 1902. 1000den bewoners kwamen hier toen om. Er waren slechts 2 overlevenden waaronder 1 gevangene. We bekijken de cel die zijn redding is geweest. Het kan soms raar gaan in het leven.
We snuiven dus volop cultuur wat eens iets anders is dan zeilen en ankeren. Hannelore is niet alleen op zee een topnavigator, ook aan de wal een topgidse. Oprechte dank voor al je research. Bij ons anker-op-manoeuvre de volgende dag, hebben we iets gevangen! Niet met de vislijn, helaas met onze ankerketting. Een lange nylon vislijn zit geheel verstrikt in de ketting. Met veel geduld ontwarren Sylvie en ik alles. De gepensioneerde eigenaar van de catamaran, die overigens zomaar boven op ons anker was komen ankeren, groet ons vrolijk; `Bonjour, aha, c`est ma ligne. Hier je l`ai jetée. Je l`ai oubliée.` Hij wou nog polsen naar zijn `Catch of the Day` maar, mijn blik was duidelijk. Naast hem stond zijn vrouw in slaapkleed ons nog wat slaperig doch geamuseerd gade te slaan.
Zaterdag 07/4 naar Dominica
Op deze schitterende Paaszaterdag zeil ik dus met een schitterende crew bij schitterende zeilomstandigheden naar het schitterend eiland Dominica. Ik bel even naar het thuisfront om hen daar een zalige Pasen te wensen: het is er `herfst`weer en de halve Paasvakantie is al in het water gevallen door het gure weer. Ocharme, ik heb met jullie te doen. Wij spotten intussen 2 walvissen aan Scott`s Head. WAUW!!! Bij aankomst gaat het ankeren steeds vlotter en gecoördineerder. Of ligt dat aan het feit dat onze ankerbaai in Layou alweer zo een pareltje is?
Zondag 08/4 naar Dominica Vervolgens ontmoeten we het Italiaanse zeiljacht Lazy Days dat een beetje stuurloos ligt te dobberen . Er wordt volop gezwaaid naar ons. Ze hebben motorpech.
We vinden hen en vooral de onzichtbare schipper en zijn manusje-van-alles co-skipper maar een vreemde bende. Waakzaamheid is geacht. We gaan ze niet slepen. Ik geef ze wel mijn jerrycan met 20 liter reserve diesel. Het duurt allemaal heel lang en we besluiten verder te gaan met de belofte VHF contact te houden en terug naar hen te komen indien hun `big problemas` niet opgelost geraken.
Voor we hen verlaten, krijg ik mijn lege jerrycan terug, een biljet van 20 EU en een heus Italiaans Paasbrood. Leuk en lekker.
We krijgen later op de VHF radio laaiend enthousiaste berichten van de Italian babes dat ze de motor met mijn fuel aan de praat gekregen hebben en ze gillen luid `and there is a liiiiiittle biiiiit of wiiiiiind`. Net voor we Prince Rupert Bay in motorzeilen, komt iemand naar ons toe. Het is toch wel niet Mr. Fire himself zeker?? We zien in hem een beetje de verschijning van Jezus/the All Mighty maar misschien was het Italiaans Paasbrood wel een vermomde space cake? Afin, we maken met hem een afspraak, hij zal ons een voorstel doen voor een paar bezoekjes aan zijn eiland Dominica. Het Paasbrood moet echt wel een vreemd effect op ons gehad hebben. Als we goed en wel voor anker liggen in de mooie en rustige kant van de baai van Prince Rupert, overschouw ik de omgeving en vervolgens de Lucky Bitch.` Alles is zeker in orde om es naar de wal te gaan, skip?`. Lieve hemel, nee, nee, dat kan niet!!! Dat heb ik in mijn 40 jaar zeilervaring nog nooit meegemaakt!!!!! `s Avonds opent Sylvie de `Lucky Bitch Ti Punch-bar` die ze vanaf nu elke avond op sublieme wijze zal runnen. Opgelet: een Tie Punch kan inslaan als een bom, zeker een 2de …. met alle gevolgen van dien!!...
Maandag 09/4 Dominica
De natuur is overweldigend. We gaan van de ene wauw naar de andere wauw-wauw plek. Het is een gezellige en wondermooie Paasmaandag. Het zou me te ver brengen deze 2 uitstappen in detail te omschrijven. Een beetje beeldmateriaal wil ik jullie echter niet onthouden:
Het klikt goed met nonkel Frans en we boeken een 2de tour via hem voor de volgende dag, met name: een boottocht op de Indian River.
Ik kan jullie verder een vakantie naar Dominica absoluut aanraden. Nonkel Frans voert ons voor we naar huis (= SY Lucky Bitch, `mijn huis is waar mijn Ti Punch staat`) terugkeren nog even langs het Sunset Bay Club in Layou. Aan de receptie zou het pilotboek The Leeward Islands van Chris Doyle liggen. Tom van de Allegria, een zeilersvriend, heeft het daar laten liggen en ik mag het van hem ophalen en lenen. We vinden het boek jammer genoeg niet, wel treffen we de Vlaamse hoteluitbater. Roger, een Oostendenaar die de Noordzee ruilde voor de Caraïbische zette hier samen met zijn vrouw 17 jaar geleden deze resort op poten. Een geslaagde onderneming moet blijken, daar hij over de beste keuken van het hele eiland beschikt. Roger, ik kom nog eens langs om je lobster te komen proeven. Je kan van dit hotel uit ook aan `Whale Spotting` doen. Tja, niet moeilijk, `ze` passeren hier dagelijks in het seizoen. Voor meer info: ` Het lijkt wel alsof ik in zo een exotisch feuilleton zit`, giechelt Sylvie terwijl ze in haar luie zetel van haar Ti Punch nipt en goedkeurend rond zich kijkt, de snobistische studentjes observerend van achter haar toeristische gids: `Antilles françaises `. ` Zou ze het nu weer over het feuilleton Love Boat hebben`, vraag ik me af maar, ik kom niet tot het onderwerp daar we onderbroken worden door Shorty de lokale zeilinstructeur die me maar blijft de oren van het hoofd zagen of ik geen interesse heb in `smoking herbes`. `No need for it, Shorty, not now and never` scheep ik hem af. Hij gaat nu Nathalie een beetje `ambeteren` die net zo gezellig relaxt de foto-copies uit de pilotboeken over Guadeloupe zit te lezen. Haar snorkelspullen liggen naast haar, misschien straks nog een toerke onder water?
Gelukkig heeft Shorty alweer wat veel rum op zodat nog es 2 woorden voldoende zijn om hem compleet te laten afdruipen. Angel 3 Hannelore heeft de schaduw van het restaurant van Le Flambeau opgezocht. Het is meestal en overal veel te heet voor haar en het is grappig om te zien hoe licht ontvlambaar ze hierdoor wordt wat natuurlijk nog meer warmte veroorzaakt. Nu lijkt ze net zoals de andere Angels meer dan tevreden: ze heeft voldoende koelte en schaduw en zit met haar thee en stapels boeken gezellig te lezen/studeren omtrent navigatie en sightseeing. Wat ben ik toch weer eens met mijn gat in de boter gevallen met zo een navigatrice en gidse. Woensdag 11/4 Ilet à Cabrit, Les Saintes We zeilen weer verder naar de volgende eilandengroep, Les Saintes. Hiervoor passeren we la Passe des Dames – what`s in a name? –
Op Ilet à Cabrit.bezoeken we een fort en ruïnes na leuk gesnorkeld te hebben en een verpozing in een luilekker-hangmat. We zijn allemaal een beetje toe aan rust. Het leven is nog niet zo slecht?
De panorama`s tijdens onze wandeltochten zijn van een onwezenlijke schoonheid die me zo erg beroert dat ik een traan moet laten. Vervolgens verslik ik me haast bij het zien van nog meer pure schoonheid. Na de wandeling zijn we weer aan het strand en daar neem ik een kijkje bij een lokale pottenbakker. De kunstwerkjes staan tentoongesteld en zijn atelier-annex-tuin-annex-huis nodigt uit door een pure schoonheid en gastvrijheid.
Daar tref ik de most Nice Pottenbakker ever. De jongeman is een ware Adonis, mooi bruin, staalblauwe ogen en draagt een sexy rood en wit gestreept zwemshortje. Hij heeft humor en stijl en geeft mij en mijn Angels met plezier een rondleiding. Dit is de 4de Angel, geen twijfel mogelijk. Een verfrissende zwempartij naar de boot brengt me terug naar de realiteit. `Wat eten we vanavond?` - we hebben honger gekregen van al dat mooi gewandel. Sylvie lijkt me ook best beroerd door de hangmat, de panorama’s, de pottenbakker en wat nog allemaal? Bij haar gaat het zelfs zo ver dat ze tijdens het afwassen een kookpot over boord laat vallen. U moet weten, beste lezer, dat ze enige tijd voordien reeds ALLE koffielepeltjes over boord gekeild heeft, tezamen met het afwaswater … De volgende ochtend word ik wakker van een luid opgewonden gelach: Nathalie en Sylvie hebben de kookpot gespot!! Die ligt daar te dobberen aan de laagwaterlijn op het strand. Hemeltje lief. Verder denk ik dat ik helemaal nog slaap en droom als ik voor me de mooie pottenbakker op zeil zie aanmeren aan zijn privé steigertje voor zijn huis met een o zo mooi houten zeilsloepje.
All Mighty, bedankt voor deze guided tour in uw hemel maar, gelieve me nu even weer op aarde te droppen. Sylvie en ik duiken in het water – afkoeling is aan de orde – en redden vervolgens het kookpotje. Hèhè
Alles is Les Saintes is hier Wauw & Magic. Logisch, deze plaats staat in de top 3 van de mooiste plaatsen ter wereld.
Donderdag 12/4 Les Saintes Terre-de-Haut, Les Saintes We bezoeken het schitterende dorpje doch ik krijg het op mijn zenuwen van de irritante brommertjes waarmee de toeristen zich op dit mooie eiland verplaatsen. Vrijdag 13/4 van Les Saintes naar Guadeloupe Het zeilen gaat inmiddels bijzonder vlot.
Heel vreemd voor dit Caraïbisch standvastig zeilgebied. Maar, we zijn natuurlijk ook vrijdag de 13de. De zeilfreaks aan boord kunnen hun hartje ophalen, de cultuurmadammen blijven op hun honger zitten. De sfeer en pret laten we hierdoor echter niet bederven ook voelen ik en mijn Angels dat het laatste weekend van dit extreem plezant zeilavontuur nadert. Sommigen willen nog vlug de laatste `must`s` op hun lijstje afvinken en ook het denken aan uit elkaar gaan, valiezen pakken, vluchten bevestigen en foto`s uitwisselen, levert een stressy sfeertje aan boord op. Daarenboven is de ankerplaats waar we na een hele dag eindeloos laveren (het was ocharme slechts een afstand van 25 mijl) toekomen, heel dubieus omschreven in de pilot en niet correct weergegeven op de elektronische kaart. Dit bevalt mij niet en het is mijn toer om wat te gaan stressen. We doen een poging om `de havenmeester` op te roepen. Er is in Grand Bourg namelijk een `marina under construction` volgens de pilot van het jaar 1996! Uiteraard krijg ik geen reactie op de VHF. Het wordt later en we naderen de havenhoofden en bebakening van de zeer enge haveningang. Ik zie er naast de enorme brekers uiteenspatten op de riffen. Het bevalt me niet en ik concentreer me op de dieptemeter. Er heerst wat verwarring omtrent de navigatie en dan gaat het diepte alarm ook nog af. Wegwezen is de boodschap. Ik voel hoe en gigantische stroming me verzet en haast tegen de groene boei doet plakken. Hier zijn rare dingen aan de hand. Ik denk koortsachtig na en beslis tussen de bebakening toch het minuscuul haventje binnen te lopen. Op de kaart staat absoluut onvoldoende diepte, zelfs droogten. De dieptemeter blijft nochtans 3 meter geven. Wat een verwarrende toestanden allemaal. Ik weet het niet meer en vraag enige uitleg aan een bejaard visserskoppel op de stenen pier. Die zwaaien olijk terug; natuurlijk, we zitten in `Creolië`, het land van de Creoolse humor (lees Vlaamse verwarring). Ik hou het niet meer uit en roep `LEGO (let go, het bevel om het anker te droppen), 3 meter`!! We liggen muisstil en vast, hèhè. `Goed gedaan, Angels` roep ik opgelucht en 10 ton stress valt van me af. Een Fransman komt in zijn roeiboot naar ons gepaddeld en begint een praatje te slaan. He, nee, hier heb ik geen zin in, ik ben moe, kan weer niet op mijn Franse woorden komen en heb nu geen zin in socializen. Maar, wat zegt die man eigenlijk allemaal? Ik zie een frons op Hannelore `s voorhoofd. De Fransman zegt dat we hier midden in het vaarwater van de fast ferry l `Expres-des-Iles liggen, die hier vele keren per dag komt binnen- en buitenvaren. Zut. En vooral Oh Help, want, wat zie ik: ons anker krabt en we gaan recht naar de rotsen toe. `Rap rap rap, Angels, het is hier nog niet gedaan! Anker op!!!! ` Zondag 15/4 Grand Bourg, Marie Galante.
De overgang van het dolle kiekenkot naar de absolute rust en vrijheid is natuurlijk weer niet zo evident maar, ik neem wel wat tijd om te acclimatiseren De eerste nacht weer solo (ik liep echt wel wat verloren in de veel te ruime boot) ben ik uiteindelijk toch in een diepe slaap gedommeld. Lucky Bitch lag aan haar 2 ankertjes en ik stond nergens nog bij stil, integendeel, ik ben languit in een kooi gaan liggen om veel en laaaang te slapen. Ik was tenander ook reeds van 5u op om mijn Angels naar de Ferry te vergezellen. De hele dag heeft het hier indrukwekkend gewaaid. Goed voor Wilde Wendy (windgenerator) en de energie-huishouding en vooral ook goed voor een zoveelste les in zeemanschap. Alles is nu prima en wel, so far …. Enne, ik bedenk: ` tis altijd wel iets`. Ik leef hier nu heel simpel en autonoom. Benieuwd hoe het me zal af gaan. Een maandje voor anker is zeer back-2-basics. Ik kies er voor en hou van `less is more`. Als ik bijvoorbeeld de radio mis, begin ik zelf wat te zingen. Gelukkig ben ik alleen op de boot.
Er is nog eten genoeg aan boord voor maanden (elke dag kliekjesdag en/of sneukeltocht). Voorts zijn hier wel alle voorzieningen (dokter, vis- en groentemarkt, supermarkten, zoet water, ijs, internet, leuke cafés, vers-markten, zoetwaterdouche op het stand, een duikclub, rust, sfeer, lieve mensen, ATM waar euro’s uit komen,….) om niet al te erg te vervreemden.
Ik heb mijn kapper en Brico op dinghy afstand en in de late namiddag wordt er op het dorpsplein pétanque gespeeld of naar de voetbal op TV gekeken. Wat moet een mens nog meer?
Ik heb het hier naar mijn zin, ook al blijf ik dromen over een lief aan mijn zij. Maar, ik geloof dat ik eerst deze droom wil afwerken. You can`t have it all. En af en toe kom ik wel iets liefs tegen dat ik dan telkens weer loslaat. Wat een levenslessen heb ik hier toch.
|
|
